Plaine Morte, Wildstrübel en gedapperd

Vandaag stond de zwaarste dag tot nu toe op de planning. We spraken eind van de middag met Eric, Edmond en deelnemers Milan Boswinkel en Jacco Sterk.

Allereerst kregen we Milan aan de lijn; “We zijn vanochtend al vroeg opgestaan, om in goede omstandigheden te klimmen naar de top van de Wildstrübel. We hebben gezamenlijk ontbeten en de spullen gepakt. Mijn schoenen waren nog een klein beetje nat, maar het ging ermee door. Om half 6 vanochtend stond iedereen gepakt en al klaar, tot verbazing van Eric en Edmond haha.”

Jacco vervolgde het verhaal: “Na het vertrek hebben we het eerste stuk gedurende ongeveer 20 minuten even ingelopen op redelijk vlak terrein. Daarna deden we allemaal de stijgijzers aan en ging iedereen op eigen tempo de beklimming aan. Na een tijdje volgde een steilere beklimming, waarbij we over 2 touwgroepen verdeeld werden”. Voor vrijwel iedereen was het de eerste kennismaking met ‘klimmen aan het touw’. Reden voor Edmond en Eric om ons even mee te geven dat de jongens uitstekend in het touw liepen. “Meestal moeten onervaren bergbeklimmers de eerste keer aan het touw even wennen. Wennen aan het loopritme van degene voor en achter je, de manier waarop je je voeten neerzet en voorkomen dat je je stijgijzers niet in de hak van je voorganger zet. Maar de jongens deden het verrassend goed”. Jacco gaf nog aan dat ze niet de enige groep waren op deze beklimming. “Er waren, verdeeld over meerdere touwgroepen, zo’n 25 meiden nog aan het klimmen, maar die hadden meer moeite met het touw lopen. Soms waren we even afgeleid, maar Eric en Edmond hadden er goed de pas in dus we liepen in goed tempo door richting de top.

Milan vertelde nog even over het uitzicht onderweg; “Vanaf een kilometer onder de top hadden we echt schitterend uitzicht over de alpen, waarbij je allerlei 4000’ers kon zien, zoals de beroemde Mont Blanc en de Matterhorn. Het was mooi dat we dat zo goed konden zien, want het was kraakhelder, geen wolkje aan de lucht.”

Toen volgde de top van de Wildstrübel, voor zowel Jacco als Milan letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van de dag. Milan: “Het was echt een hoogtepunt, omdat het uitzicht de beloning was voor de pittige beklimming. En ondanks de wind en kou op de top was het weer fantastisch en daarmee het uitzicht ook echt perfect.”

Na het toppen van de Wildstrübel moest de groep een lange afdaling maken. Jacco vertelde hierover: “Tot aan de top ging het goed, maar tijdens de afdaling op het plateau, was het wel flink vermoeiend. We waren al wat langer onderweg en sommigen wilden regelmatig even stoppen. Maar dat werkte niet echt goed, dus hebben we als groep afgesproken om in één ritme door te klimmen”. Edmond vulde hierop aan: “Tijdens de afdaling moest ook een bekend plateau overgestoken worden, genaamd de ‘Plaine Morte’. Fysiek ging het bij de meesten goed goed, maar mentaal was het een flinke uitdaging. Meteen mooi dat we dit aspect konden meenemen in de ervaring en ontwikkeling van de jongens. Het terrein was in de afdaling niet makkelijk, want er waren onderweg veel gaten en bergjes, maar er werd door de jongens echt goed doorgedapperd”.

Op het einde van de afdaling volgde nog een slotklimmetje. De groep was toen al zo’n 7 uur onderweg, en dus waren de meesten vrij vermoeid (ook omdat ze inmiddels al 4 dagen onderweg zijn). Uiteindelijk kwam de groep rond 13:30u aan bij de hut, waar iedereen bij kon komen. Er werden nog spelletjes gedaan en er werd typisch Zwitsers gegeten.

Tot slot vertelde Eric nog over de plannen van morgen: “Edmond en ik kijken heel erg uit naar morgen, want dan mogen de jongens voor zichzelf en de leiding culinair gaan koken op houtvuur. We slapen morgen namelijk in een zelfverzorgingshut. Tijdens de tocht daarnaar toe gaan we onder meer een poging ijszwemmen doen. En dat zal koud zijn, aangezien we nu al op zo’n 2800m zitten. Morgen onderweg doen we nog een klein topje en daarna dalen we langzaam af richting het groenere landschap. De afgelopen 3 dagen zaten we vooral tussen rotsen, sneeuw en ijs. Morgen staat een relatief korte wandeling op het programma van zo’n 3 uur, dus we kunnen gelukkig even uitslapen.